Historia wina i krzewów winorośli sięga tak dalekich czasów, że miesza się z historią ludzkości. Wino jest równoznaczne ze świętowaniem, imprezą, przyjaźnią – nabrało symbolicznego znaczenia i jest obecne w większości krajów. Historia wina i jego współistnienia na stołach wszystkich krajów, szczególnie krajów europejskich, ma długą i burzliwą historię. W naturze winorośle występują na drzewach i nadbrzeżnych obszarach na wysokość kilkudziesięciu metrów.

 

W XIX-tym wieku w mieście Sezanne, naukowcy pracujący w wykopaliskach wykopaliska odkryli szczątki winorośli pochodzących z Trzeciorzędu (Paleocen) (tak zwana Vitis sezannensis). Choć ta odmiana zanikła w Europie, to nadal istnieje w południowo-wschodniej Ameryce Północnej. Historia krzewów winorośli przenika historię basenu morza Śródziemnego. Ponad miliard lat temu, na ziemi pojawiła się dzika winorośl, która jest dość podobna do dzisiejszych odmian winorośli. Eksperci zgadzają się, że wino jako takie istnieje już od kilku tysiącleci. Jedno z pierwszych win odkryte zostało w Iranie, na północ od gór Zagros.
Wino jest nieodłącznym towarzyszem kultury i cywilizacji, czego dowodem są chociażbym postać Bachusa i Dionizosa, którzy znaleźli się w twórczości wielu artystów, m.in. Michała Anioła lub na reliefach egipskiej mastaby, albo na freskach z Pompeii.
Niemniej jednak niekłamaną ojczyzną wina jest Francja. Towarzyszące niezrównoważonym daniom wina potęgują nastrój świętowania. Wykorzystanie wina przez Galów pozwoliło ludności zamieszkującej dzisiejsze tereny Francji na odróżnienie się od kultury ludów północnej Europy, gdzie narodowym trunkiem jest piwo. Wino we Francji – napój Bachusa – podniesione zostało do rangi świętego napoju.

Człowiek uprawia i pije wino od niepamiętnych czasów, jest to trunek który od wieków towarzyszy ludzkości. Wina czcili i uwielbiali starożytni Grecy i Rzymianie. To mieszkańcy Peloponezu sprowadzili do swego kraju nowe, nieznane dotąd szczepy, a starożytni Rzymianie rozpowszechnili je w całym cesarstwie. Rozwój chrześcijaństwa w początkach średniowiecza wspomógł uprawę krzewów winorośli i to właśnie dzięki kościołowi katolickiemu tradycja uprawy i produkcji wina była doskonalona i nie zginęła gdzieś w czeluściach historii. Każdy klasztor niemal obowiązkowo miał własną winnicę, w której produkowano wino. W okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej winnice zostały zniszczone, bo były własnością głównie arystokracji i kościoła. Wiek XIX – to okres rewolucji przemysłowej, która wkracza również do winnic i zmienia produkcję wina. Wielki wynalazek, jakim jest kolej, która ułatwia handel winami oraz pojawienie się phylloxera, małej ale bardzo groźnej mszycy, która niszczy europejskie winnice. Na szczęście amerykańskie odmiany były na nią odporne.